Wspólnoty

Od połowy XIX wieku najbardziej popularną różańcową wspólnotę modlitewną stanowi Stowarzyszenie Żywego Różańca, założone przez Paulinę Jaricot (1799-1862) w Lyonie w roku 1826. "Najważniejszą... rzeczą i najtrudniejszą jest uczynić różaniec modlitwą wszystkich" - napisała wtedy. Każdy człowiek może znaleźć w ciągu dnia kilka minut, aby odmówić dziesiątek różańca, czyli jedną tajemnicę. Paulina Jaricot zaczęła organizować piętnastoosobowe grupy, nazwane później „żywymi różami”. Każda z osób tworzących piętnastkę zobowiązywała się do odmawiania jednej tajemnicy, czyli wszyscy razem odmawiają codziennie cały różaniec. Wszystkich członków róży dotyczy taka sama zasługa jakby odmówili cały różaniec. Nieodmówienie tajemnicy nie oznacza grzechu, a utratę zasługi.

Celem Stowarzyszenia Żywego Różańca jest według Założycielki wspieranie modlitwą, ofiarą duchową i materialną działań misyjnych Kościoła. Dziełu Pauliny Jaricot udzieliło poparcia wielu biskupów oraz ojciec generał Zakonu Kaznodziejskiego, który przyłączył Stowarzyszenie Żywego Różańca do wielkiej historycznej dominikańskiej Rodziny Różańcowej, obejmującej Bractwa Różańcowe i Różaniec Wieczysty. Wkrótce papież Grzegorz XVI wydał 'breve' aprobujące stowarzyszenie. Żywy Różaniec w krótkim czasie rozprzestrzenił się w całej Francji, a następnie na świecie. Po pięciu latach, w roku 1831, Paulina Jaricot napisała: "Liczba odmawiających dziesiątek różańca rośnie z niewiarygodną szybkością we Włoszech, Szwajcarii, Belgii, Anglii i wielu regionach Ameryki. (...) Wszędzie, gdzie tworzą się piętnastki, można zauważyć nie notowane wcześniej umacnianie się dobra". Kilka lat później dodała: "Stopniowo stajemy się zjednoczeni w modlitwie ze wszystkimi ludźmi świata". Gdy kilkadziesiąt lat później powstały Papieskie Dzieła Misyjne, Żywy Różaniec w naturalny sposób stał się ich wiernym współpracownikiem.

Rozpoczynając 25. rok swojego pontyfikatu, Jan Paweł II w liście apostolskim zatytułowanym „Różaniec Dziewicy Maryi” ogłosił Rok Różańca (okres od października 2002 do października 2003 roku). Ojciec Święty wprowadził nową część różańca, tajemnice światła, uwzględniające lata publicznej działalności Pana Jezusa, „aby różaniec w pełniejszy sposób można było nazwać streszczeniem Ewangelii”. Odtąd cały różaniec liczy 20 tajemnic, czyli żywe róże składają się z 20 osób.

Obecnie Żywy Różaniec istnieje prawie w każdej parafii, także w naszej. Parafialna wspólnota Żywego Różańca jest jednostką autonomiczną, tzn. wspólnoty parafialne nie łączą się w struktury ogólnokrajowe, czy światowe. W Polsce obowiązuje Ceremoniał Żywego Różańca, opracowany w gronie diecezjalnych moderatorów Żywego Różańca, przygotowany do druku przez ks. dr Stanisława Szczepańca w 2015 r., wydany przez Wydawnictwo Sióstr Loretanek w Warszawie w 2016 r.

Ceremoniał składa się z czterech części. W pierwszej znajdują się błogosławieństwa udzielane członkom wspólnoty i zelatorom, druga jest pomocą w przeżyciu comiesięcznych spotkań członków Żywego Różańca, związanych ze zmianą tajemnic różańcowych, w trzeciej części zamieszczone są teksty pomocnicze celebracji różnych wydarzeń we wspólnocie w ciągu roku liturgicznego, a czwarta zawiera modlitwy i rozważania, z których można skorzystać w obliczu śmierci bliskich.

„Modlitwa różańcowa jest modlitwą człowieka za człowieka; jest modlitwą ludzkiej solidarności,
modlitwą wspólną odkupionych, która odbija w sobie ducha i intencje pierwszej z odkupionych,
Maryi, Matki i obrazu Kościoła; jest modlitwą za wszystkich ludzi świata i historii, żywych i umarłych,
powołanych do tworzenia wraz z nami Ciała Chrystusa i do stania się wraz z Nim współdziedzicami chwały Ojca". 

Jan Paweł II

W dniu 21.09.2017 Arcybiskup Metropolita Krakowski Marek Jędraszewski mając na uwadze dobro duchowe osób wspólnie odmawiających różaniec, celem zapewnienia im wsparcia formacyjnego i organizacyjnego wprowadził dekretem statut Żywego Różańca na terenie Archidiecezji Krakowskiej. Ksiądz arcybiskup zaznacza, że ogłasza ten dekret „na zakończenie obchodów stulecia objawień Matki Bożej w Fatimie, gdzie wezwała Ona wierzących do codziennego odmawiania różańca”. Wyraża również nadzieję, że wprowadzenie Statutu Stowarzyszenia Żywy Różaniec „przyczyni się do ożywienia tej ważnej i owocnej formy pobożności maryjnej”, w naszej archidiecezji.

Róże Różańcowe istnieją w naszej parafii od samego początku jej istnienia. Były zakładane z myślą o naszej parafii od 1988 roku, kiedy powstał ośrodek duszpasterski przy Parafii św. Maksymiliana. Początkowo istniały trzy Róże Kobiet, potem powstawały kolejne. Ostatecznie z parafii św. Maksymiliana przeszło do naszej parafii 10 Róż. Z roku na rok powstawały kolejne Róże. Dziś istnieje już 29 Róż.

Wspólnota przez wszystkie lata rozwijała się pod troskliwą opieką duszpasterską księży opiekunów. Pierwszym opiekunem Żywego Różańca w naszej parafii był Ks. Stanisław Palichleb. Od 1997 r. do 2010 r. opiekunem był Ks. Kazimierz Piętka. W latach 2010-2016 opiekę nad wspólnotą sprawował Ks. Robert Kumela. Od września 2016 r. do sierpnia 2018 r. prowadzącym był Ks. Andrzej Kubieniec. Od września 2018 r. do czerwca 2019 r. opiekę nad wspólnotą sprawował ks. dr Ryszard Barański. Obecnie opiekunem Żywego Różańca jest ks. Paweł Drobny.

Zgodnie z zamysłem założycielki sługi Bożej Pauliny Jaricot program duchowy Żywego Różańca obejmuje:

• wypraszanie miłosierdzia Bożego przez wstawiennictwo Maryi, Matki Bożej;
• troskę o wzrost wiary w duszach ludzkich;
• krzewienie modlitwy różańcowej;
• wspieranie misyjnej działalności Kościoła; troskę o wierność nauczaniu Kościoła – za wzorem św. Dominika.

Zadania i obowiązki osób tworzących Żywy Różaniec :

• codzienne rozważanie jednej wyznaczonej tajemnicy Różańca świętego (uwaga: opuszczenie tej modlitwy nie sprowadza grzechu ciężkiego);
• udział w miesięcznym spotkaniu formacyjnym połączonym ze zmianą tajemnic;
• uczestnictwo w życiu sakramentalnym Kościoła;
• rozszerzanie czci NMP przykładem życia i działalnością apostolską;
• odważne stawanie w obronie wiary;
• udział w pogrzebie członka Żywego Różańca należącego do tej samej róży;
• kapłani należący do Stowarzyszenia ofiarowują raz w roku Ofiarę Mszy św. w intencji Żywego Różańca;
• osoby zakonne ofiarowują w tej samej intencji jedną Komunię św. w roku.

Każdy z członków Żywego Różańca może zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami w dniu:

• przyjęcia do Stowarzyszenia;
• uroczystości Narodzenia Pańskiego;
• uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego;
• uroczystości Zwiastowania Pańskiego;
• uroczystości Wniebowzięcia NMP;
• wspomnienia NMP Różańcowej;
• uroczystości Niepokalanego Poczęcia NMP;
• święta Ofiarowania Pańskiego.

Każdy członek Wspólnoty Żywego Różańca;

• Uczestniczy w dobrach duchowych Zakonu Kaznodziejskiego.
• Uczestniczy w obietnicach NMP dotyczących tych, którzy odmawiają Różaniec św.
• Wszyscy członkowie Żywego Różańca są otoczeni modlitwą pozostałych członków tej wspólnoty tak za życia, jak i po śmierci. (źródło:Statut Żywego Różańca):

Obietnice Matki Bożej dla odmawiających różaniec:

Otrzymał je od Niepokalanej Matki bł. Alan de Rupe.

Błogosławiony Alan de Rupe (1428-1475) byt francuskim kapłanem z Zakonu Dominikanów. Przez jakiś czas przebywał w Lille, zaangażował się w dzieło reformy zakonnej, w historii zasłynął jednak nie jako reformator zakonu, ale apostoł modlitwy różańcowej i organizator bractw różańcowych. To im poświęcił znaczną część swojej aktywności oraz kilka zredagowanych przez siebie pism. Bł. Alan de Rupe otrzymał od Matki Bożej – w objawieniu prywatnym – piętnaście obietnic za odmawianie Różańca Świętego.

Oto one:

1. Tym, którzy będą pobożnie odmawiali różaniec, obiecuję szczególną opiekę.
2. Dla tych, którzy wytrwale odmawiali różaniec, zachowam pewne zupełnie szczególne łaski.
3. Różaniec będzie potężną bronią przeciwko piekłu; zniszczy występek i rozgromi herezje.
4. Różaniec doprowadzi do zwycięstwa cnoty i dobra; w miejsce miłości do świata wprowadzi miłość do Boga i obudzi w sercach ludzi pragnienie szukania nieba.
5. Ci, którzy zawierzą mi przez różaniec, nie zginą.
6. Ci, którzy będą z pobożnością odmawiali mój różaniec, rozważając jego tajemnice, nie zostaną zdruzgotani nieszczęściem ani nie umrą nie przygotowani.
7. Ci, którzy prawdziwie oddadzą się memu różańcowi, nie umrą bez pocieszenia Kościoła.
8. Ci, którzy będą odmawiali różaniec, znajdą podczas swego życia i w chwili śmierci światło Boże oraz pełnię Bożej łaski oraz będą mieli udział w zasługach błogosławionych.
9. Szybko wyprowadzę z czyśćca te dusze, które z pobożnością odmawiały różaniec.
10. Prawdziwe dzieci mojego różańca będą się radować wielką chwałą w niebie.
11. To, o co prosić będziecie przez mój różaniec, otrzymacie.
12. Ci, którzy będą rozpowszechniać mój różaniec, otrzymają ode mnie pomoc w swych potrzebach.
13. Otrzymałam od mego Syna zapewnienie, że czciciele mego różańca będą mieli w świętych niebieskich przyjaciół w życiu i w godzinie śmierci.
14. Ci, którzy wiernie odmawiają mój różaniec, są moimi dziećmi – prawdziwie są oni braćmi i siostrami mego Syna, Jezusa Chrystusa.
15. Nabożeństwo mojego różańca jest szczególnym znakiem Bożego upodobania. (źródło obrazek wydany przez Wydawnictwo Sióstr Loretanek, Warszawa2005 r)

Każda „Róża” ma swojego patrona i przewodniczy jej Zelatorka bądź Zelator. Zelatorkami i Zelatorami Róż Różańcowych są:

 Parafialna Rodzina Różańcowa przy parafii p.w. Matki Bożej Nieustającej Pomocy zaprasza na spotkania w następujących terminach:

• w pierwszą sobotę miesiąca na Mszę świętą wraz z konferencją o godz.7:30 , a po niej na różaniec przed Najświętszym Sakramentem i 15 minutowe rozważanie tajemnic różańca;
• w pierwszą niedzielę miesiąca na Mszę świętą o godz. 7:30 i zmianę tajemnic Różańca świętego po Mszy świętej;
• w jedną środę miesiąca po Mszy świętej o 18.30 na spotkanie zelatorów i wszystkich zainteresowanych konferencją o modlitwie różańcowej.

Ostatnie lata to czas szczególnej modlitwy za naszą ojczyznę, za nasze rodziny by zawsze były Bogiem silne. O pokój na świecie i pokój serca, zgodę, miłość i szacunek dla drugiego człowieka. Obecnie  trwa tworzenie nowej róży 32 pod wezwaniem Błogosławionej rodziny Ulmów, brakuje jeszcze kilka osób. Po jej uzupełnieniu tworzyć będziemy kolejne róże.

Bardzo dziękujemy Tym z naszych parafian, którzy odpowiedzieli na nasz apel i dołączyli do wspólnoty. Jednocześnie nadal zwracamy się z apelem do naszych parafian aby dołączali do naszej wspólnoty, byśmy mogli otoczyć nasze rodziny, naszą parafię i naszą ojczyznę wieńcem różańcowych róż. Otoczmy modlitwą nasze dzieci i wnuki, a szczególnie tych spośród naszych bliskich, którzy przeżywają kryzys wiary, aby Maryja przyprowadziła ich do Jezusa. Otoczmy wieńcem modlitwy różańcowej naszą ojczyznę.

Żyjemy w trudnych czasach i tylko ufność i zawierzenie Bogu pomoże nam przetrwać wszelkie kryzysy, szczególnie kryzys wiary. W naszej ojczyźnie dziś tak wiele sporów i waśni. Ciągle brak jedności i miłości braterskiej. Otoczmy więc naszą parafię i ojczyznę wieńcem modlitwy różańcowej. Zawierzmy Polskę, ojczyznę naszą w tych trudnych dzisiejszych czasach Matce Bożej Królowej Polski. Bracie siostro prosimy podejmij to minimum trudu przystąpienia do wspólnoty i modlitwy różańcowej. Wierzymy, że wspólnie możemy wyprosić wiele łask dla naszej parafii, uprosić pokój serca, oraz zgodę i jedność w naszej ojczyźnie. Modlitwa różańcowa to ratunek dla Polski i świata. Święty Jan Paweł pisał:

Kościół zawsze uznawał szczególną skuteczność tej modlitwy, powierzając jej wspólnemu odmawianiu, stałemu jej praktykowaniu, najtrudniejsze sprawy. W chwilach, gdy samo chrześcijaństwo było zagrożone, mocy tej właśnie modlitwy przypisywano ocalenie przed niebezpieczeństwem, a Matkę Bożą Różańcową czczono jako Tę, która wyjednywała wybawienie (List apostolski Rosarium Virginis Mariae)

Bracie siostro prosimy dołącz do nas, przyjdź, serdecznie zapraszamy i czekamy. Ks. opiekun oraz zelatorzy pomogą, a także udzielą wszelkich potrzebnych informacji dotyczących Wspólnoty. Zapisy do Wspólnoty w zakrystii, u księdza opiekuna lub u zelatorów Telefon kontaktowy do zelatorki wspólnoty Stanisławy Zaprzelskiej: 511 703 844. Pytania dotyczące wspólnoty, oraz zgłoszenia do wspólnoty można także kierować na skrzynkę email: rozaniecpmbnp@poczta.fm

Poniżej kilka cytatów o modlitwie różańcowej:

Gdy dzisiaj nie znajdujemy rady wobec różnych przeciwności, zostaje jedno: mieć w kieszeni różaniec i modlić się za tych, którzy nam przyczyniają tyle udręki we własnej Ojczyźnie. Módlmy się za tych ludzi. Przeklinanie nic nie pomoże. Powtarzanie sobie różnych plotek czy dowcipów politycznych też nic nie da. Ale modlitwa może pomóc. Ona zdolna jest oświecić umysły, poprawić wolę ludzką.(Stefan Kardynał Wyszyński)

Któż jednak może zrodzić takie uczucia, jeśli nie sam Bóg? Jest bardziej konieczne niż kiedykolwiek dotąd, żeby ku Niemu wzniosło się z całego świata wołanie o pokój. Modlitwa różańcowa jest ku temu najbardziej wskazana. Ona buduje pokój, gdyż będąc wołaniem o łaskę Boga, składa w sercu tego, kto ją odmawia, ziarno dobra, po którym można się spodziewać owoców sprawiedliwości i solidarności w życiu osobistym i w życiu wspólnotowym. Myślę o narodach, ale i o rodzinach. Tak wielki pokój byłby w stosunkach rodzinnych, gdyby ponownie zaczęto odmawiać modlitwę różańcową w rodzinach! (Jan Paweł II , Anioł Pański 29.09.2002 r.)

Ilekroć Kościół Boży był w wyjątkowym niebezpieczeństwie, Stolica Apostolska wzywała do modlitwy różańcowej. Różaniec bowiem zrodził się w chwilach niebezpiecznej walki wywrotnych sekt i herezji przeciwko Kościołowi i porządkowi społecznemu. Wszystkim walczącym ludziom Kościół wkładał do ręki różaniec święty. Najwybitniejsi papieże odsyłali walczących z mocami ciemności do różańca. (Stefan Kardynał Wyszyński)

Przyzwyczailiśmy się – wiążąc nasze tęsknoty z Jej, Maryi, zawierzeniem – pielgrzymować do licznych w naszym kraju miejsc uświęconych Jej obecnością, szeptać różaniec i zawierzać Jej siebie, swoje rodziny i Ojczyznę. Od Niej uczymy się nazaretańskiego sensu i piękna życia codziennego, w Niej i przez Nią odnajdujemy wartość kobiecości w wierze. I pragniemy być Kościołem wsłuchanym, jak Ona, w głos Boga, służącym jak Ona i jak Ona wiernym pod Krzyże.(dokument II Polskiego Synodu Plenarnego-Maryja w tajemnicy Chrystusa i Kościoła)

Mury Jerycha nie runęły szybciej na dźwięk trąb Jozuego, niż fałszywe nauki znikały po szczerej modlitwie różańcowej. Sadzawka w Jerozolimie nie była tak lecznicza dla ran chorych na ciele, jak różaniec jest lekarstwem dla chorych na duchu. (św. Alfons de Liguori)

Polska nie zwycięży bronią, ale modlitwą, pokutą, wielką miłością bliźniego i różańcem. (Kard. August Hlond)

Różaniec: jest też skrótem dziejów każdej rodziny chrześcijańskiej. Każda bowiem rodzina – podobnie jak życie Jezusa i Maryi – ma też swoje tajemnice bolesne. Przeżył je Chrystus, przeżyła Maryja, przeżywamy również i my. Jest to nieodłączny los życia każdego człowieka. A bolących zdarzeń mamy coraz więcej. Mogą nas one niekiedy niepokoić, ale gdy rozważamy bolesne przeżycia Jezusa i Maryi, nabieramy szczególnego spokoju i uczymy się, jak przeżywać trudne chwile ze spokojem wypełnianego zadania. (Stefan Kard. Wyszyński)